Ik ben bij jou geboren,
Als kleinste pupje in het nest,
Jullie hebben voor mij gevochten,
16 dagen lang, jullie deden écht je best.

Onrust nam van mij bezit
En pijn verjaagt de slaap,
Als onrust neemt van mij bezit,
Doe dan wat onvermijdelijk is,
En laat me gaan.......
De laatste goede daad.

Beslis voor mij en wees niet laf.
Past eigenliefde bij de vriendschap die ik gaf,
Of uitstel......tot het beter past bij een verloren strijd?
Ik ben niet bang tijdens die laatste gang.
Jij loopt niet weg: je kijkt me aan,
Je roept “Nikita kleine meid” en houdt me stevig vast.

Vandaag voor het laatst groet ik je met mijn oogjes....
Wat jij liet doen, deed je voor mij:
je hebt me nog meer pijn bespaard,
voor zinloos lijden mij bewaard.
Een zwaar besluit?
Neen.......huil nu niet.

Een wijs besluit, dat werd gegrond op een oud en een uniek verbond:
Jij bent mijn baas en ik zo klein en jong als ik was .....jouw hond.

30 Juni 2007 - 16 Juli 2007